![[DomicMasterd] Người Yêu Cũ À~em Nghỉ Em Thoát Được Anh Sao~?](https://cn-e-pic.itoon.org/cartoon-posters/4898185f85e.webp)
[DomicMasterd] Người Yêu Cũ À~em Nghỉ Em Thoát Được Anh Sao~?
chap4. tai nạn...? (phần 2)
T/g
Đổi avatar và tên cho T/g nho
T/G ume q.hùng
Thoi zô nhaa
Trần đăng dương
BÁC SĨ,VỢ TÔI CÓ BỊ GÌ KHÔNG?!
Bác sĩ
Ấy,Trần Tổng bình tĩnh
Bác sĩ
Bệnh nhân đã qua cơn nguy kịch
Bác sĩ
Như có một đều là bệnh nhân sẽ giống như trẻ con khoảng 1-2 tháng,thỉnh thoảng sẽ mất trí nhớ nên người nhà của bệnh nhân vui lòng dành thời gian cho bệnh nhân mau khỏi,nếu dành thời gian cho bệnh nhân chỉ cần 1-2 tuần là sẽ trở về bth
Trần đăng dương
Tôi vào được chưa?
Trần đăng dương
//đi vào//
Ánh nắng từ cửa sổ chiếu vào người em khiến khuôn mặt đã vốn xinh đẹp của em càng đẹp hơn,xung quanh thân hình nhỏ bé ấy là chi chít những dây truyền nước biển,dây đo nhịp tim,..Khiến nước mắt của anh bỗng tuôn rơi xuống đất rồi vở tan ra,đúng,..Anh đã khóc,anh tự trách mình không bảo vệ được cho em,lời hứa anh hứa với em anh đã không thực hiện được rồi,câu hứa anh từng hứa với em là “anh sẽ bảo vệ em!” Nhưng bây giờ anh không thực hiện được rồi…
T/G ume q.hùng
Trời ơi cái tay của toiii
T/G ume q.hùng
Giới thiệu với mn đây là chồng toi
T/G ume q.hùng
Ròi spam nà
DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung
Comments