[ DuongHung ] Thanh Mai Trúc Mã
chap 4
Lê Quang Hùng
//đi vào lớp //
Lê Quang Hùng
//nhìn anh //hôm nay đến sớm thế
Trần Đăng Dương
Đương nhiên, hôm nào tao chả đến sớm
Lê Quang Hùng
//ngồi xuống bàn //
Trần Đăng Dương
//quay sang em//
Trần Đăng Dương
Hùng mày nhắm mắt lại đi
Lê Quang Hùng
Tự nhiên bắt người ta nhắm mắt lại?
Lê Quang Hùng
Hay mày có ý gì?
Trần Đăng Dương
kệ cứ nhắm mắt đi
Lê Quang Hùng
//nhắm mắt lại //
Trần Đăng Dương
//lấy từ trong túi ra một cái hộp //
Trần Đăng Dương
Mở mắt ra đi
Lê Quang Hùng
//mở mắt ra //
Trần Đăng Dương
//đưa em cái hộp //
Lê Quang Hùng
//cầm lấy +mở ra //
Lê Quang Hùng
//nhìn anh//
Trần Đăng Dương
Ừ, tặng mày đấy
Trần Đăng Dương
Tao nhờ người thiết kế riêng đấy
Trần Đăng Dương
Sao đẹp không ?
Lê Quang Hùng
Nhưng sao tự nhiên tặng tao
Trần Đăng Dương
Thì hôm nay sinh nhật mày mà
Lê Quang Hùng
Ừ ha nhắc mới nhớ
Lê Quang Hùng
//ngắm chiếc vọng //
Lê Quang Hùng
//nhìn thấy một cái vòng anh đang đeo//
Lê Quang Hùng
Ủa sao cái vòng mày đang đeo giống cái vòng mày tặng tặng tao thế?
Lê Quang Hùng
Tao với mày có là gì đâu mà đeo vòng đôi ?
Trần Đăng Dương
//đau lòng //
Trần Đăng Dương
Thì bạn thân! đeo vòng đôi chuyện bình thường mà
Đặng Thành An
Tình tứ quá há //đi từ ngoài cửa vào //
Lê Quang Hùng
Còn hơn loại bỏ bạn theo trai
Đặng Thành An
//nói trúng tim đen //
Đặng Thành An
ba.. bao.. gi.. giờ
Lê Quang Hùng
Thì hôm qua mày trả bỏ tao đi chơi với thành Hiếu đấy còn gì
Đặng Thành An
Thôi mà có mỗi thế thôi mà cũng giận //ôm em //
Lê Quang Hùng
Hứ //quay mặt đi //
Trần Đăng Dương
//khó chịu //
Đặng Thành An
Thôi đừng giận nữa mà
Lê Quang Hùng
Rồi không giận nữa được chưa?
Đặng Thành An
//thả em ra chạy về chỗ //
t/g
còn đâu để chat sau tính
DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung
DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung
DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung
Comments