[Hikaru X Yoshiki] The Summer Hikaru Died...
Chap 1 Hẹ Hẹ
T/G nè hẹ hẹ...
Hé nhô mn nhaa
T/G nè hẹ hẹ...
huhu mong truyện khum floppp...
T/G nè hẹ hẹ...
🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎🦎
"~" Kéo dài.
"//" Động tác.
"**'' Suy nghĩ.
"💢" Tức giận.
"💦" Run rẩy (Sợ hãi, Không biết phải làm gì.)
"💤" Nói mớ.
"🧊" Nói chuyện lạnh lùng.
"📱" Nói chuyện điện thoại.
Vào một ngày nắng chói chang, những chú ve sầu kêu râm ran dưới những tán cây mát mẻ...
Hai người Hikaru và Yoshiki đang trên đường đi đến tiệm kem.
Trên đường đi,Yoshiki đang trầm tư suy nghĩ về một số chuyện gì đó...
Còn ngược lại với Yoshiki thì Hikaru vẫn vui vẻ, cười đùa.
Đi được một lúc thì Hikaru và Yoshiki đã tới tiệm.Vừa bước xuống thì Hikaru đã chạy ùa vào để mua loại kem mà mình thích.Còn Yoshiki thì chậm rãi đi vô.
Hikaru: cậu.
Yoshiki: anh.
Hikaru
Bà ơi! Cho cháu lấy ít kem ạ.
Chủ tiệm kem
//tiến tới đưa kem cho cậu//
Vì tui không biết tiền Nhật ra sao nên tui xài tiền Việt nháaa.
Hikaru
Dạ của cháu hết nhiêu ạ ?
Chủ tiệm kem
20k nhá cháu.
Cậu hai tay cầm cây kem và đưa đến trước mặt của anh.
Hai người này xưng mày tao với nhau nhóoo
Hikaru
Của mày nè.//đưa cho anh//
Cậu vô cùng háo hức và mở kem ra ăn ngay.
Còn ở phía anh...không như cậu mà anh đang trầm ngâm, suy tư về một số chuyện gì...có lẽ về chuyện của cậu.
T/G nè hẹ hẹ...
Nếu mn muốn biết chuyện gì đã xảy ra với Hikaru thì...:D
T/G nè hẹ hẹ...
Y như trong phim á hẹ hẹ >:P
T/G nè hẹ hẹ...
Thoiii vô truyện tiếp thuiii
Cậu cứ mãi ngập ngùng không dám hỏi về sự nghi ngờ bên trong cậu...
E dè? Sợ hãi? Nghi vấn?...đó là những từ có thể miêu tả anh lúc này... những giọt mồ hôi cứ từ từ rơi xuống khuôn mặt của anh...
Vì cảm thấy sắc mặt anh khá là tái nhợt nên cậu liền hỏi anh.
Hikaru
Sau nhìn mặt của cậu lạ quá...mà còn tái nhợt thiếu sức sống nữa vậy?!
Hikaru
chắc do làm việc hay học quá sức phải không.=))
Lấy hết dũng khí anh quyết định nói hết những gì mà anh đã nghi ngờ từ trước đến nay.
Nhưng anh vẫn ngập ngùng... không dám nói.
Do sợ? sợ mất đi một người bạn? hay sợ một thứ gì khác?!
Hikaru
Này Yoshiki! Mày ổn không vậy?
Hikaru
để tao đưa mày về nhà!
Yoshiki
Thôi...tao...t...tao... không sao!
Hikaru
Có chuyện gì muốn nói hả =))
Hikaru
Định tỏ tình tao hay gì? Hehe ngại quá điiii thooiiii.
Yoshiki
Khùng hả,không phải!
Yoshiki
Tao thấy mày gai vẫy quá...
Hikaru
Vcl...anh em với nhau mà mày lại nói thế! Thì ra...mày định nói chuyện này với taoooo.

Hikaru
MÀY ĐỊNH BỎ TAOOOO HUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHIHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHUHU.
Yoshiki
Này...đó không phải chuyện tôi muốn nói...
Yoshiki
Cậu..khôn...g phải là Hikaru đúng không!
Hikaru
Này...cậu...nói...gì thế?!💦
Yoshiki
Cậu thật sự không phải là Hikaru!
Yoshiki
Vậy...Cậu...là ai!?
Bầu không khí bây giờ vô cùng ảm đạm...
Bất chợt Hikaru lên tiếng.
Hikaru
Cậu...đoán đúng rồi đó...
Hikaru
Tôi không phải là Hikaru...
Bất ngờ nửa bên gương mặt Hikaru chảy xệ xuống với những vết đen bất thường và lẫn trong đó là hàng ngàn con mắt nhìn anh...nữa bên mặt còn lại của cậu đang bật khóc...bất ngờ cậu ôm chặt Yoishiki...
Cậu dụi vào hõm cổ của anh mà khóc...và nói rằng...
Hikaru
Hức...hức...c...ậu...cậu...
Hikaru
cậu...làm...ơ...n...đừng...nói...v...ới ai...
Khi Cậu khóc nước mắt của cậu làm ướt một phần áo của anh...Cậu vừa khóc vừa dụi đầu mình vào cổ của cậu...
Yoshiki
Thôi... được rồi tôi sẽ không nói cho ai đâu...
Bất ngờ cậu c...n lấy cổ của anh...c...n mạnh đến mức gây ra 1 dấu c...n màu đỏ tím trên cổ anh...
Yoshiki
//nước mắt cá sấu//
Hikaru
Tôi cho cậu ăn cây kem nè...
Hikaru
Thoiiiiii tha lỗi cho tooii đii💦
Yoshiki
Không thèm choi với mày nx
Hikaru
//Ép anh vô tường//
Yoshiki
đừng...làm...gì... tôi...nhaa
Hikaru
//Bất ngờ h...n lấy cậu//
Yoshiki
*Hên vcl nó không làm gì mình*
Hikaru
//M... vô trong áo cậu//
Hikaru
//M... xuống dưới//
Yoshiki
Ức...này...chỗ đó không được!
Yoshiki
Thaa cho tôi làm ơn...hức...~
Hikaru
N...ày... đừng khóc mà💦
T/G nè hẹ hẹ...
//Người chứng kiến tất cả//
À xô lọt
📱Alo 115 hả , tui có một đứa bạn có triệu chứng bị tân thầm nên...mọi người giúp tui i...
xe cứu thưowngg
ò e ò e ò e
À xô lọt
Ua xe cứu thương kêu ò e hả ta?!
À xô lọt
Nè//chỉ vô người T/G//
T/G nè hẹ hẹ...
Bạn Ch... djtconmeenhabn...T^T
xe cứu thưowngg
Im lặng nào cô boé😼
Comments
Bunlychan
Đọc chéo không mấy ní , tớ cx làm truyện này nè
2025-08-13
1
makoto mizuki
5ph còn chưa thở nổi nói chi 20ph để bay màu à Sốp(ノ*°▽°)ノ
2025-07-30
2
tau nói ròi Hikaru tốp mà
ra nhìu lên nhe sốp tui sẽ ở đay ủng hộ (=`ω´=)
2025-08-11
1