(Duonghung) Không Đau Nữa Rồi
Giới thiệu
//..// hành động
*suy nghĩ*
"nói nhỏ"
In hoa bằng la quát hét mắng
🖕= phắc yuuu,🙏=lạy àaa
👍=likeee🫰=thả tim nòooo (cử chỉ tay)
✉️nhắn tin
📱nói chuyện điện thoại
🚗🚗🚗 xe chạy hoặc dừng
💢tức giận
~rên
Quang Hùng
Lê Quang Hùng hoàn cảnh nghèo khó phải tự sức mình đi làm thêm , có bạn là An và Duy , từ khi sinh ra gia đình đều cho là niềm xui xẻo chỉ có ba là thương Hùng mẹ thì chê thẳng mặt ba Hùng rằng kh xứng với cô ta nghèo nàn còn phân bì bạn bè của cô toàn chồng giàu , tính cách ngoan ngoãn, nghe lời,dễ khóc,kiên nhẫn
Đăng Dương
Trần Đăng Dương hoàn cảnh quá là giàu là nhất , nhưng mẹ Dương rất nghiêm khắc luôn lấy Dương ra để làm tự hào cho công ty của mình Dương cũng ghét việc đó nhưng lại nghe lời tính cách khó ưa cọc dễ quạo nhưng đẹp trai ngoài lạnh trong ấm
Minh Hiếu
Trần Minh Hiếu giàu kh kém gì Dương nhưng thích chơi gái lúc nào cũng trong quán bar , tính cách chảnh chảnh nhưng yêu An
Thành An
Đặng Thành An giàu nhưng khó tính nhưng trừ bạn bè , là bạn thân của Hùng lúc nào cũng giúp Hùng , ghét Hiếu nhưng yêu
Quang Anh
Nguyễn Quang Anh giàu thì thoi nhé cũng khó tính nhưng dễ với Duy rất yêu thương Duy nhưng báo Duy kh thích , nhưng ba mẹ Duy khoái Quang Anh
Đức Duy
Hoàng Đức Duy yêu thương An , Hùng ghét Quang anh vì ồn phiền um sùm cũng dễ tính
DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung
DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung DuongHung
Comments