(Jazz X Lied) Một Không Hai…
Hoà Âm Trong Tim
Chương 4: Hòa Âm Trong Tim
shax lied
[ngồi một mình trong quán cà phê, lật tập nhạc cũ]
“Hôm nay… anh có đến không?”
Cánh cửa mở ra, Jazz bước vào, tay cầm hộp sô cô la nóng
andromjazz
“Đổi vị một chút đi. Hôm nay anh không muốn chơi một bản buồn.”
shax lied
[nhìn anh, khẽ cười]
“Vậy anh muốn gì?”
andromjazz
“Anh muốn một bản nhạc chỉ có hai người. Không khán giả, không ánh đèn. Chỉ có chúng ta thôi.”
Họ lui về căn phòng nhỏ sau sân khấu – nơi lưu giữ những cây đàn cũ
andromjazz
[ngồi xuống ghế, kéo Lied ngồi vào lòng, tay đặt lên phím đàn]
“Để anh dẫn em lần này.”
shax lied
[nhắm mắt]
“Em tin anh.”
andromjazz
“Em luôn hát theo khuôn khổ. Nhưng đôi khi, cảm xúc không cần phải nằm trong khuôn nhạc.”
shax lied
“Em sợ… nếu lạc nhịp thì sao?”
andromjazz
“Anh sẽ đón em lại, dù ở bất cứ cung bậc nào.”
Một khúc dạo nhẹ vang lên – mềm mại và ấm áp. Họ chơi không theo bản nhạc nào, chỉ theo nhịp đập tim
tác giả
xin lỗi vì kết thúc hơi sớm
tác giả
nhưng hôm nay tôi có việc nên phải làm vội
tác giả
thành thật xin lỗi mọi người
tác giả
spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam
spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam spam
Comments